On üç yahut on dört yaşımdayken bir okul dönüşü ansızın yağmur çiselemeye başlamıştı. Bilmem bahsettim mi... O yağmurlu günde kafamda türlü şeyler dolaşırken olsun be, deyivermiştim, olsun, şimdi bunu düşünmeyeceğim.
Mutlu bir şekilde yağmurda ıslanıp, geleceği hayal etmiştim.
Ve kendime düşün demiştim, düşün, bu günü yıllar sonra da düşün.
Hiçbir özelliği yok, yağmur var, sen varsın ama bugün de "hatırlanası" oluversin senin için.
Bugün senin özel bir günün olsun.
Ve unutmadım hiç.
Ve unutmadım hiç.
Ne zaman yağmurda yürüsem o günü hatırlıyorum, ne zaman kendi halime kalsam ve hayal etsem bir şeyleri, bakıyorum: yine o gün!
Keşke daha fazla günü mimleseymişim de hafızamı boş şeylerle doldurmasaymışım. Rutin ama sevimlilere yer açsaymışım diyorum bugün yeniden.
Sen... Evet evet sen. Sen de yapsana öyle şeyler...
Alelade bir günü mimleyip hatırlasana yıllar sonra.
Yeniden "o" olsana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder