ticaret ehli çocuğu olmak [üç nokta]

hep asker çocukları, doğuda görev yapan öğretmen çocukları, polis çocukları vb. yazar böyle yazılar değil mi? "asker çocuğu olmak ..." , "polis çocuğu olmak nokta nokta nokta" bilmem ne bilmem ne bilmem ne.. sanki bizim babamız yan gelip yatma yerinde! sanki biz hop tereyağlı ballı ekmek yiyip çok sorunsuz yaşıyoruz, sanki öyle sanki böyle!

bi defa ticaret çok zor çok stresli çok gıcık bişeydir. babalar eve hep sinirli gelir. eve sinirli gelen babalar, sinirini masum çocuklarından çıkarır farkında olmadan. ne kötü di mi, acıyın bize di mi?

mesela eğer bi hata yapıp babanızla bi gün işe gitmişseniz, çıkmaya yakın arayan müşteri babanızın sinirlerini zıpır zıpır hoplatır, babanız faturayı size yazdırır, bi hata yapmamış olsanız da o an birilerine bağırma ihtiyacı hissettiği için kelimeler arasında bıraktığınız boşluğun yetersiz olduğunu iddia ederek ellerinizin titremesine sebep olacak kadar bağırabilir. gereksiz yere.

ya da, evde en ufak bir hatanızda "zaten işyerinde şunlar bunlar onlar" diye başlayan, sanki işlerinin sorumlusunun siz olduğunu hissettiren cümleleri sıralayıp durur. "ama ben? ama.. ya ama ben..." dersiniz içinizden, sonra yutarsınız.

ya da, işte böyle şeyler.

sözü nözü: hayat kimseye kolay değil azizim. bazı şeyleri de abartmamak lazım. sonra nolur? babasının mesleğinden zaman zaman zorlansa da o kadar da büyütmeyen bi kız gelir, sırf asker çocuğu olanların büyüte büyüteee, kocaman kocaman bahsedip durmalarına sinir olduğundan böyle gıcık bi yazı yazar. iyi mi olur? iyi mi oldu?...